#29 "Papierowe miasta" John Green

Autor: John Green

Tytuł oryginału: Paper Towns
Wydawnictwo: Bukowy las
Rok wydania: 2013
Liczba stron: 400
Moja ocena: 3/6
   

Nastoletni Quentin Jacobsen spędza czas na adorowaniu z oddali żądnej przygód, zachwycającej Margo Roth Spiegelman. Więc kiedy pewnej nocy niegrzeczna Margo uchyla okno i, zakamuflowana jak ninja, wkracza na powrót w jego życie, wzywając go do udziału w tajemniczej i misternie zaplanowanej przez siebie kampanii odwetowej, Quentin oczywiście podąża za dziewczyną. Gdy ich całonocna wyprawa dobiega końca i nastaje nowy dzień, Quentin przychodzi do szkoły i dowiaduje się, że zagadkowa Margo w tajemniczych okolicznościach zniknęła. Chłopak wkrótce odkrywa, że Margo zostawiła pewne wskazówki i że zostawiła je dla niego. Podążając jej urywanym śladem, w miarę zbliżania się do celu Q odkrywa zupełnie inną Margo, niż ta, którą kochał i znał dotychczas.

źródło: www.lubimyczytac.pl

Po wszystkich pozytywnych opiniach dotyczących twórczości Greena nie wahałam się długo, gdy zobaczyłam "Papierowe miasta" na bibliotecznej wystawie. Miało to być moje pierwsze zetknięcie z piórem tego autora. Byłam bardzo podekscytowana, zwłaszcza, że ekranizacja jego powieści "Gwiazd naszych wina" wywarła na mnie duże wrażenie. Cieszyłam się, rozpoczynałam czytanie z dużym entuzjazmem. Zawiodłam się.

Nic nigdy nie zdarza się tak, jak to sobie wyobrażamy. [...] Z drugiej strony, jeśli sobie niczego nie wyobrażasz, nigdy nic się nie wydarza.

Bezsprzecznie utwór porusza naprawdę poważne tematy, począwszy od relacji rodzinnych do odnajdywania własnego "ja" w otaczającym nas świecie. Są to kwestie niełatwe, ale potrzebne. Sam pomysł na powieść też nie jest przeciętny. Krótki opis z tyłu książki sugeruje nam, że będzie to opowieść o poznawaniu drugiego człowieka, poznawaniu jego prawdziwej natury. I tak jest. Bardzo popularny, ale też ciekawy wątek, który wciąga, zmusza nas do refleksji. 

Ludzie tworzą miejsca,
a miejsce tworzy ludzi.

Zapewne w tym momencie zastanawiacie się: "O co jej chodzi? Co jej się nie podoba?" Odpowiedź jest prosta - Green umieścił owe wartościowe i ważne kwestie w niewłaściwej, banalnej i przewidywalnej akcji. Błąd nie do wybaczenia. Od pierwszych stron przeczuwałam to najgorsze, a później tylko utwierdzałam się w przekonaniu. Przewidziałam większość "zwrotów akcji", męczyłam się z przebrnięciem przez po prostu nudny tekst.

Jakże łatwo można dać się zwieść, wierząc, że człowiek jest czymś więcej niż tylko człowiekiem. 

Poszczególne wypowiedzi bohaterów są naprawdę dobre. Są inteligentne, są o czymś. Niestety całość do mnie nie przemówiła.

~Gaviota